تفرش یکی از شهرستان های استان مرکزی است که پیشینه ای غنی دارد و به همین خاطر در این شهرستان آثار تاریخی مختلفی پیدا می شود. راجع به نام تفرش نظریه های مختلفی وجود دارد؛ مردم بومی تفرش معتقدند که در سده های خیلی قبل و نیز در آغاز نفوذ اسلام، گبرها یا زرتشتیان در این جلگه سکونت داشتند و به همین دلیل نام این محل ابتدا «گبرش» بوده و به مرور زمان به «تفرش» بدل شده است. البته مقابر حوض گونه «کبوران» آتش آذرگشسب فراهان و آتشکده های شانزده گانه آشتیان می توانند گواهی بر سکونت زرتشتیان در این منطقه باشند. برخی دیگر نیز گفته اند که نام آن از بانی تفرش، طبرش بن همدان یا به گفته بعضی آرش کمانگیر، گرفته شده است. نام تفرش در منابع مختلف به صورت های طیرس، طبرش، تبرس، طبرتو، تپرش، تبرش و طفرش آمده است. شهرستان تفرش در شرق استان مرکزی قرار دارد و از شمال به شهرستان ساوه، از شرق به شهرستان قم، از جنوب به شهرستان های اراک و آشتیان و از غرب به شهرستان اراک می رسد و از دو بخش به نام های مرکزی و فراهان تشکیل می شود. یکی از آثار تاریخی که به سبب قدمت شهر، در آن وجود دارد آبانبار بلور نامیده می شود.
معرفی آبانبار بلور
در این بخش از مجله مستر بلیط در مورد آبانبار بلور که یکی از آثار تاریخی شهر تفرش است اطلاعاتی را در اختیار شما قرار می دهیم. یکی از جاذبه های تاریخی که می توان گفت بسیار منحصر به فرد هستند، آب انبار ها به شمار می روند. از آنجایی کشور ایران آب و هوایی خشک دارد، کمبود آب یکی از مهم ترین مشکلاتی است که در همه دوره ها مردم این سرزمین با آن دست و پنجه نرم می کردند. به همین خاطر معماران و مهندسان ایرانی به فکر راه چاره ای برای حل این مشکل بودند که آب انبار ها بر اثر همین نیاز ساخته شدند و حاصل نبوغ معماران ایرانی است. از این آب انبار ها به عنوان مخزنی برای ذخیره آب استفاده می شد و به طوری ساخته می شدند که آب در آن ها دچار گندیدگی و آلودگی نشود. آب انبار بلور در دوره قاجاریه و توسط میرزا حسین وزیر ملقب به بلور ساخته شده است. این اثر تاریخی در تاریخ ۲۳ مرداد ۱۳۷۸ با شمارهٔ ثبت ۲۳۶۶ در لیست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این بنا به سبب اهمیت در نزدیکی بنا های عالم المنفعهای چون مسجد ششناو، گرمابه فم و تکیه زاغرم و همچنین امامزاده محمد فم قرار دارد.