بهشت گمشده‌ی جنوب ایران!

از سال 91 که رفتم جزیره­ ی هرمز و چون فقط چند ساعت اونجا بودم نتونستم تمام جزیره رو ببینم، دوست داشتم دوباره به این جزیره برم (البته الآنم دوست دارم بازم برای بار سوم برم!). عکس هایی که دوستان اهل سفر و کوله گردهای عزیز از جاهای بکر این جزیره و سواحل رویایی ش تو وبلاگ و شبکه های مجازی می گذاشتند، من رو برای رفتن به هرمز مصمم تر می­کرد. متاسفانه این فرصت بدست نیومد تا آذر ماه سال گذشته (96). زمان مناسب برای رفتن به این جزیره تقریبا از اواسط پاییز تا اوایل بهار هست و در بقیه ی ماه ها هوا گرم و شرجی هست.

 

این جزیره در جنوب بندرعباس قرار داره و تنها راه رسیدن به اون راه آبی هست. شما می تونید به بندرعباس رفته و از طریق اسکله ی حقانی به جزیره ی هرمز برید. از طریق قشم هم می تونید به هرمز برید. هر دو اسکله، قایق های تندرو و استاندارد (اتوبوس دریایی) دارند. سکنه ی جزیره هم از همین قایق ها برای رفت و آمد استفاده می کنند. همیشه شما دانش آموزانی که به بندرعباس میرن و دانشجویانی که از بندرعباس به دانشگاه هرمز می رن رو توی قایق ها می بینید. قیمت رفت و برگشت هم اون موقع حدود 20 هزار تومن بود.

 با مجوز های خاصی میشه ماشین رو با لنج به جزیره برد ولی اینکه مجوزها رو چجوری میشه گرفت نمی دونم فقط میدونم هیچ گردشگری از این روش استفاده نمی کنه. این جزیره به دلیل کوچک بودن و داشتن سکنه ی کم، خوشبختانه هیچ بازار و پاساژی نداره و این دلیلی شده که بکر بمونه. البته در سال های اخیر تعداد تورهای تفریحی به مقصد جزیره بشدت زیاد شده و دیگه به بکری سال های گذشته نیست، ولی هنوز هم به دلیل اینکه این جزیره فقط جاذبه های طبیعی داره به نسبت بقیه جزیره های معروف جنوب کشور، بکر مونده و اتمسفر خاص و ناب خودش رو داره. 

چهارشنبه هشتم آذرماه از شیراز با ماشین شخصی حرکت کردیم و شب رو در جهرم خوابیدیم. صبح نه چندان زود از خواب بیدار شده و به سمت بندرعباس حرکت کردیم. هوا ابری و بارانی و فوق العاده زیبا بود. جاده ی شیراز بندر عباس از طریق جهرم خیلی جاهاش دو طرفه هست و معمولا کسانی که از شیراز می خوان به بندرعباس برن از راه شیراز – فسا – بندرعباس میرن که تا حدودی بهتر هست ولی چون جاده ی اصلی هست شلوغ تر هم هست.

 

تصویر 2 - جاده ی جهرم - لار

هر چه از شهر لار دور شدیم از شدت بارش ها کم شد ولی تا خود بندرعباس هوا نیمه ابری و مطبوع بود. حدودا ساعت 2:30 به اسکله رسیدیم. آخرین قایق رفته بود و قایق بعدی ساعت 4 حرکت می­ کرد. از فرصت استفاده کرده و نماز رو بجا آورده و نهار رو خوردیم و ساعت 3:30 ماشین رو توی پارکینگ شبانه روزی که کنار اسکله هست پارک کردیم و رفتیم توی اسکله. بخاطر اوضاع جوی و طوفانی بودن دریا، حرکت به تاخیر افتاد. این تاخیر تا ساعت 6 ادامه پیدا کرد و نهایتا گفتند که امشب قایق حرکت نمی کنه و فردا بیایید. با وجود این­که چند تا از دوستان توی بندرعباس ساکن هستند تصمیم بر آن شد که توی پارک ساحلی غدیر بخوابیم و از هوای بسیار عالی استفاده کنیم. یک جای مناسب پیدا کرده و دو نفری که چادر مسافرتی داشتیم توی چادر خوابیدیم و بقیه­ ی دوستان توی هوای آزاد ( گروهمون 4 نفر بودیم) . اگر چه همه چیز خوب بود و یکی دوبار هم بارون نم نم و لطیف پاییزی بارید، تنها مشکل این بود که شب جمعه بود و شب های جمعه ی بندرعباس فوق العاده زنده و شلوغ هست. از طرفی هم چون شب ها هوا لطیفه و روز کمی گرمه، تا خود صبح این شلوغی ها ادامه داره. مردم بندرعباس هم بسیار شاد هستند و به همین دلیل تا نزدیک­ی های صبح شلوغی و صدای موزیک و تردد خودروها ادامه داشت.

 صبح بیدار شده و با دعا و توسل که دریا آرام باشه و قایق ها حرکت کنند به سمت اسکله رفتیم. بلیط گرفتیم و سوار قایق شدیم و به سمت جزیره حرکت کردیم. طبقه ی دوم نشستیم. چون طبقه ی دوم توی فضای باز هست، استشمام هوای آزاد دریا توی اون موقع صبح، با اون خنکای دلچسب پاییزی، واقعا لذت بخش هست. واقعا سفر دریایی کوتاه و لذت­بخشی بود.

 

تصویر 3 - قایق های جزیره ی هرمز (اتوبوس دریایی)

حدودا چهل دقیقه توی راه بودیم. بعد از پیاده شدن از قایق رسیدن به جزیره اولین چیزی که می بینید راننده های موتور و ماشین هستند که توی صف ایستادند تا شما رو به تور دور جزیره ببرند. ولی ما به داخل منطقه مسکونی جزیره رفتیم و یک سوپرمارکت پیدا کردیم و تدارکات صبحانه رو دیدیم. منطقه­ ی مسکونی جزیره کوچک هست و همه جا میشه با پای پیاده رفت. قیمت اجناس معادل قیمت روی کالا هست و برخلاف خیلی از شهرهای جنوبی اکثر کالاها ایرانی بودند و کالاهای خارجی کمتر دیده می شدند.

 

تصویر 4 - زیتون بندر - توی بندرعباس به این میوه میگن زیتون! شبیه گلابی هست. عطر خیلی خیلی خاصی داره و خیلی هم بوش زیاده و پخش میشه. از جنس میوه های استوایی هست و توی فصل های خاصی بفروش میرسند. اگر به بندرعباس رفتید حتما امتحان کنید

صبحانه رو خوردیم و پس از اون به راننده ی موتوری که توی راه دیدیم و بنظرمون پسر خوبی بود زنگ زدیم تا بیاد دنبالمون. البته سری قبل که رفته بودم هرمز با یه راننده ی شوخ و شنگ رفتیم که خیلی بیشتر بهم خوش گذشت. این راننده پسر خیلی خوب و مودبی بود ولی خب دیوونه بازی­ های اون راننده ی قبلی هیجان سفر رو بالا می­ برد!

 

تصویر 5 - نقشه ی جزیره

این موتورها یک اتاقک بهشون متصل شده که ظرفیت 4 نفر رو داره. ( البته ما در ادامه ی سفر 6 نفره هم سوار شدیم و شد!) سقف داره ولی اطرافش باز هست. سیستم صوتی هم دارند و پیشنهاد میدم اگه رفتید از راننده ها بخواین آهنگ های محلی خودشون رو واستون بذارند چون این آهنگ ها واقعا انگار برای اون فضا  ساخته شدند. (یه نکته ی جالب اینکه اتاقک موتور ها توی شیراز تولید میشن!) سری قبل که رفته بودیم موتورها سیستم صوتی نداشتند و فکر می کنم جزیره بدون صدای موزیک این موتورها قشنگ تر بود. اگر رفتید از راننده ها خواهش کنید حتی الامکان موزیک پخش نکنند تا بتونید از آرامش جزیره بیشتر بهره مند بشید. البته ماشین سواری و ون هم هست و قیمت همه شون مناسبه. من بشخصه ترجیح می دم سوار موتور بشم و از باد خنک لذت ببرم.

این موتورها شما رو دور جزیره می گردونند و جاذبه های جزیره رو بهتون نشون میدن و هزینه شون هم ساعتی هست و نسبتا مناسب و ارزونه. قیمت هر ساعت موتور برای 4 نفر حدود 15 هزار تومن بود و تقریبا همه ی موتورها حدودا قیمت ثابتی دارند. قیمت ماشین و ون اندکی گرانتر هست. شاید خاص ترین جاذبه ی این جزیره، هفتاد رنگ بودن این جزیره هست. خاک های رنگارنگ این جزیره واقعا زیبا و مسحور کننده هست.

تصویر 6 - تنوع رنگ و زیبایی جزیره قطعا در این تصویر نمی گنجد.

با استفاده از همین خاک ها و با ابتکار و آموزش های دکتر نادعلیان که از نخبه های هنرهای محیطی و در سطح بین المللی شناخته شده هستند، نقاشی ها و دیگر صنایع دستی تولید میشه و در جزیره به فروش میرسه. (هنر های محیطی به هنرهایی اطلاق میشه که سازگار با محیط زیست و با استفاده از عناصر طبیعی بوجود میان و بعضی وقت ها هم نهایتا در طبیعت رها میشن.)

تصویر 7 - کلکسیونی از رنگ های موجود در جزیره هرمز - موزه ی دکتر نادعلیان

 

 تصویر 8 - دکتر نادعلیان - عکس از سایت دکتر نادعلیان

دکتر نادعلیان هم سرگذشت جالبی دارند. در ادامه ی سفر به موزه (خانه) ی ایشون میریم و در مورد ایشون بیشتر صحبت خواهم کرد.

الهه ی نمک یکی از اولین جاهای دیدنی هست که می بینید. اگر مثل ما خوش شانس باشید ممکنه توی مسیر آهوهای جزیره رو هم از دور ببینید.

غار نمکی یکی دیگه از جاهای دیدنی جزیره هست. غاری به طول حدودا 15 متر تشکیل شده از نمک!

 معدن خاک­ سرخ یک از جاهای فوق العاده­ ی جزیره هست. اونجا همه چیز سرخه. پیشنهاد می کنم شما هم این خاک رو به صورت و لباس هاتون ­تون بمالید و همرنگ محیط بشید . عکس های خیلی زیبایی هم می­تونید بگیرید. (حتما  توی هرمز لباس مناسب بپوشید چون توی جزیره به احتمال زیاد خاکی خواهید شد). از این خاک توی طبخ غذاهای محلی من جمله سوراغ استفاده میشه و سرشار از آهن هست.

تصویر 9 - یک توریست خارجی اومده بود و توی محل معدن خاک سرخ چادر زده بود و با خاک نقاشی می کشید. خیلی از جهانگردهای حرفه ای رو دیدم که به هرمز میرن و مدت های طولانی رو توی خلوت جزیره از فضای بکر اونجا لذت می برند.

از این خاک خیلی جاها استفاده میشه: از صنایع تولید لوازم آرایشی بهداشتی تا تولید رنگ های ضد زنگ و ادویه های خوراکی.

ساحل سرمه ای از دیگر جاهای دیدنی جزیره هست. خاک ساحل می درخشه و واقعا مسحور کننده هست. ما این شانس رو نداشتیم ولی اگر توی شب به این ساحل برید درخشش ساحل این حس رو تداعی می کنه که آسمون زیر پای شماست و ستاره ها می درخشند.

تصویر 10 - خیلی سعی کردم که عکسی بگیرم که زیبایی این ساحل رو نشون بده ولی متاسفانه موفق نشدم. به تصویر کشیدن تلالو دانه های سرمه ای زیر نور آفتاب با دوربین من امکان پذیر نبود. این ساحل جز اون زیبایی هاست که واقعا نمیشه به تصویر کشید.

خواهش میکنم اگر به جزیره رفتید از این خاک ها برندارید و بذارید همونجا بمونند و زیبایی خودشون رو به همگان نشون بدهند. حجم بازدیدکننده ها روز به روز در حال افزایشه و اگر هر کسی ذره ای از این خاک ها رو برداره، تا چند سال آینده هیچی ازشون باقی نخواهد موند.

تصویر 11 - ساحل زیبای محیط زیست محل کمپینگ شبانه ی ما

ساحل های بسیار زیبایی توی جزیره هستند که متاسفانه زباله ها چهره شون رو کمی نا زیبا کرده بود. ساحل محیط زیست یکی از اون هاست. ساحل مفنق یکی دیگر از ساحل هاست که دسترسی بهش سخته و بهشت هیچ هایکرها و کوله­ گرد هاست. من گردشگر ها و هیچ هایکرهایی ایرانی و خارجی رو می شناسم که به این ساحل رفتند و اینقدر از بکر بودن و آرامش اونجا خوششون اومده که یکی دو ماه اونجا موندند. هیچ امکاناتی هم نداره و بکر بکره! کسایی که میرند باید همه چیز با خودشون ببرند و یا به قایق ران ها زنگ بزنند تا واسشون آب و غذا بگیرند و از طریق ساحل بدستشون برسونند. متاسفانه ما به دلیل آرام نبودن دریا و ریسک قایق موتوری نتونستیم به این ساحل بریم.

یکی از جاهای خیلی خاص و فوق العاده ی جزیره دره ی تندیس ها هست. در موردش هیچ توضیحی نمی دم و عکسی هم نمی ذارم. ترجیح میدم هر وقت رفتید زیبایی اونجا غافلگیرتون کنه.

توی این جزیره جنگل های حرا هم در ابعاد کوچکی وجود داره. یه جای خیلی خیلی بد بو هم در اواخر مسیر هست که محلی هست که ماهی خشک می کنند. این ماهی های خشک شده بسیار با ارزش هستند و بعنوان غذای بسیار غنی برای ماکیان استفاده میشه.

قلعه ی پرتغالی ها از دیگر جاهای جزیره هست که واقعا زیبا و دیدنی هست. این قلعه دقیقا لب ساحل هست و این موقعیت مکانی زیبایی­ ش رو دو چندان کرده. قلعه در مجاورت منطقه ی مسکونی و نزدیک به اسکله هست. توی تور دور جزیره معمولا آخرین جایی که راننده ها شما رو می­برند همین جاست. (می تونه البته اولین جا هم باشه ) یک آب انبار قدیمی خیلی زیبا و یک کلیسا توی قلعه بود که بنظرم خیلی زیبا بودند. مشاهده دریا از روی سقف قلعه هم واقعا لذت بخش هست.