پل بند شادُروان

درباره پل بند شادُروان

این پل بند را می توان قدیمی ترین پل بند به جای مانده در جهان نامید که مربوط به دوره ساسانیان می شود و در شهر شوشتر ساخته شده است. معماری خاص این پل بند آن را در رده پل های جذاب و مورد توجه قرار داده است. فردوسی در کتاب خود یعنی شاهنامه به توصیف ساخت آن پرداخته است.

  این پل در زمان ساسانیان و به دستور شاپور ساسانی و با کمک والریانوس یا والریَن، امپراطور روم، که در جنگ با ایران به اسارت شاپور در آمده بود، و البته با تلاش سربازان رومی، ساخته شده است. پل شادروان به پل شاپوری نیز معروف است. پایه های این پل مربوط به دوره‌ی ساسانی و طاق های آن مربوط به دوره های بعد است. این پل بند که به ثبت آثار ملی رسیده است یکی از ارکان سازه های آبی شوشتر است که در کمیته میراث جهانی یونسکو نیز به عنوانی بخشی از سازه های آبی شوشتر به ثبت رسیده است.

وجه تسمیه شادُروان

شادُروان از واژه هایی است که در فرهنگ های لغت، معانی بسیار گوناگون و متنوعی برای آن ذکر شده است. در برهان قاطع، ذیل شادروان آمده است «پرده بزرگی را گویند مانند شامیانه و سراپرده که در پیش در خانه و ایوان ملوک و سلاطین بکشند و سایبان را نیز گفته اند و به معنی فرش منقش و بساط بزرگ گرانمایه هم هست و نام لحنی باشد از سی لحن باربد که به شادروان مروارید مشهور است و زیر کنگره های عمارت و سر در خانه ها را نیز گفته اند». فرهنگ نفیسی علاوه بر معانی فوق، به معانی زیر نیز اشاره شده است: «بنیاد و اصل و اساس؛ قسمی از خانه های متحرک ترکمانی که به زینت های گوناگون مزین باشد؛ شابورد و هاله ماه؛ سراچه آفتاب».